آغاز کار دولت سیزدهم درحالی کلید می خورد که موج پنجم کرونا، کشور را در فاجعهای عمیق فرو برده، شرایط بسیاری از استانها را به نحوی فزاینده بحرانی کرده و با کاهش ظرفیت بیمارپذیری بیمارستانها، مردم را با دغدغه هزاران سئوال از وضعیت سلامتشان و مسئولان کشور را با ناتوانی در پاسخ به این وضعیت فوق بحرانی و بی سابقه مواجه ساخته است. عمق این فاجعه و شمار قربانیان آن به حدی شده که برخی به آن لقب «قاتل زنجیره ای» داده اند. هرچند سوء مدیریت و پیچیدگی های بروکراتیک و کمبود تختهای بیمارستان را می توان به عتوان عوامل وضعیت موجود برشمرد، ولی مشکل اصلی در سوء سیاستگذاری بوده که کشور را به یک تحریم خود کرده مبتلا نموده و شهروندان را از دسترسی به واکسنی که می توانست از بحران موحود جلوگیری کند محروم کرده است.
حقیقتا لزومی نداشت انزوای بین المللی ایران به حوزه واردات واکسن هم کشیده شود، ولی متاسفانه حاکمیت با یک نگاه پارانویا به واکسنهای اروپایی و آمریکایی نگریست و این رویکرد غلط در سیاست خارجی، با سوءمدیریت در سیاست داخلی همراه شد و انزوای اقتصادی و بانکی کشور هم مزید بر علت شد و نهایتا فاجعه آفرید. اکنون تلفات کرونا در کشور از روزی 400 نفر گذشته است و این رقم می تواند به 800 نفر برسد و هرچند دولتیها میخواهند همه چیز را به رعایت نکردن پروتکلهای بهداشتی تقلیل دهند، ولی مردم سوءمدیریت در سیاست داخلی و پارانویا در سیاست خارجی را مسئول فاجعه کرونا در کشور میدانند.