«این معماری جدید که مبتنی بر توانایی‌های مشترکی است که ما در حال ساختش هستیم، باعث ارعاب و بازدارندگی علیه دشمنان اصلی ما می باشد که در این میان، ایران و گروه های نیابنی‌اش، از مهترین مصادیق این دشمنان محسوب می‌شوند.» این سخنانی بود که وزیر امور خارجه اسرائیل در اجلاس نقب در کنار همتایانش از کشورهای امارات، بحرین، مراکش، مصر و آمریکا عنوان کرد. هرچند وزیر امور خارجه کشورمان، اجلاس نقب را خیانتی بزرگ به آرمان فلسطین دانست ولی باید توجه داشت که فلسفه وجودی این نشست مقابله با تهدیدهای ایران بوده و ما عملا به عامل اتحاد کشورهای عرب و اسرائیل تبدیل شده‌ایم. 

اکنون وقت آن نیست که به تحقیر رهبران عرب بپردازیم و ذهنیت آنها را ناشی از فساد حاکمیتی یا تبلیغات رژیم صهیونیستی قلمداد کنیم. جدای از اینکه ریشه این اتحاد جدید منطقه‌ای علیه ایران چیست، نتیجه این نوع اتحاد به سود ایران نیست و ما باید با واقع‌گرایی با تحولات منطقه‌ای برخورد کنیم. یکی از معدود چشم‌اندازهای روشن برای ما، احیاء برجام است که متاسفانه در این مسیر هم، اراده سیاسی لازم را به خرج نمی‌دهیم، ولی به هرحال، احیاء برجام به طور غیرمستقیم بر تنش‌زدایی منطقه‌ای تاثیر خواهد گذاشت. قاسم محبعلی، مدیرکل پیشین خاورمیانه وزارت امور خارجه می‌گوید: همکنون سیاست خارجی گروگان برجام و برنامه هسته‌ای ایران است و همین باعث شده که روابط ایران و کشور های غربی و همچنین کشورهای عربی منطقه دچار مشکل شود. ما اختلافاتی جدی با کشور های عربی پیدا کرده ایم که این اختلافات باعث شده است از نگاه جوامع عربی ایران تهدیدی فوری برای کشور های عربی خلیج فارس تلقی شود. مساله رابطه ایران با کشور های غربی و مساله ایران و کشور های عربی دو موضوع جداگانه ولی به هم پیوسته است. تا وقتی در این دو محور یا هر کدام تشنج وجود دارد در هر دو سطح دچار مشکل خواهیم بود.

درحالی که تلاش‌های کشورمان برای احیاء برجام و لغو تحریم‌ها ادامه دارد، روسیه عملا ایران را گروگان گرفته و به سرانجام رسیدن برجام را به بحران روسیه و اوکراین گره زده است. در پی حمله روسیه به اوکراین، تحریم های بین المللی گسترده‌ای علیه این کشور وضع شد. اکنون مقام های مسکو از واشنگتن تضمین خواسته‌اند تا این تحريم‌های بین المللی، تاثیری بر تعاملات تجاری روسیه با ایران نداشته باشد.  همانطور که ناظران سیاسی و دلسوزان منافع ملی تاکید کرده‌اند، این شروط روسیه به هیچ وجه قابل قبول نیست و حاکمیت باید با صراحت و شفافیت درمقابل این خواسته های استعماری موضع بگیرد.

ایران خود سالها تحت تحریم‌های ظالمانه قرار داشته ولی ما هیچگاه سرنوشت یک کشور دیگری را به رفع تحریم ها گره نزدیم و روس‌ها هم هیچگاه به داد ما نرسیدند. اکنون اما روس‌ها سرنوشت ملت ایران را به ماجراجویی های خود گره زده اند و عملا برجام و ایران را گروگان گرفته اند. با توجه به اینکه اصولا یک نوع روسیه هراسی در ایران وجود دارد و این شبهه وجود دارد که مقامات کشورمان بیش از حد تحت نفوذ روسیه هستند، لازم است حاکمیت در برابر سنگ اندازی های روسیه، موضع قاطع بگیرد.

گره زدن سرنوشت برجام به خروج سپاه از لیست گروه های تروریستی، آینده توافق اتمی ایران را در هاله ابهام قرار داده است. در این میان اظهارات امیرعبداللهیان که به طور ضمنی یک تمایزی میان منافع ملی و منافع سپاه قائل شده بود نیز باعث حرف و حدیث های زیادی شد. عده‌ای معتقدند که اقتصاد ایران به شدت با شرکت‌های مرتبط با سپاه درهم تنیده است و به همین علت، منافع اقتصادی ناشی از برجام تنها در صورت خروج سپاه از لیست گروه‌های تروریست امکان پذیر خواهد شد. ولی واقعیت این است که خروج سپاه از لیست مذکور بیشتر جنبه نمادین دارد و سوالی که ما باید از خود بپرسیم این است که رفع تحریم‌های اقتصادی تا چه میزان برایمان مهم است؟ و آیا اقتصاد ایران تحمل ادامه تحریم‌ها را خواهد آورد؟

هرچند هدف باید گذار از اقتصاد وابسته به نفت باشد، ولی به هرحال در کوتاه‌مدت و میان‌مدت نمی‌توان نسبت به فروش نفت بی‌اعتنا بود و تنها از زاویه فروش نفت، ادامه تحریم‌ها هرروز بالغ بر 250 میلیون دلار به ایران ضرر می‌زند. در واقع درصورت احیای برجام، ما می توانیم به میزان صادرات 2017 که 2.5 میلیون بشکه نفت است برسیم. اگر نرخ نفت صادراتی را 100 دلار در نظر بگیریم، فروش نفت ایران به 250 میلیون دلار در روز خواهد رسید.

محمد طبیبیان: اقتصاددان: «جنگ اخیر نشان داده که روسیه به جز چاه نفت و بمب هسته‌ای چیزی ندارد. ارتش پوتین هم علیرغم هزینه‌های سنگین در مقابل یک ارتش کوچکتر کم آورده، ارزش پول روسیه طی چند روز به شدت سقوط کرده، اقدامات تحریمی مردم روسیه را تحت فشار شدید قرار داده، و تهدید هسته‌ای پوتین نیز جدی گرفته نشد. همه این‌ موارد از جنگ روسیه، باید درسی باشد برای دیگرانی که اقتصاد کشورشان را به یک منبع مثل نفت وابسته و تصور می‌کنند داشتن بمب اتمی هم می‌تواند ابزار قدرت‌نمایی و تکیه‌گاه روز مبادا باشد.»

در چند روز گذشته شاهد بودیم که برخی از تحلیلگران ایرانی که به حاکمیت هم نزدیک هستند، ضمن استقبال ضمنی از حمله روسیه به اوکراین، یکی از دلایل آسیب پذیر بودن اوکراین را نداشتن بمب هسته‌ای ارزیابی کرده بودند. پس از گذشت چند روز از تجاوز ارضی روسیه، اکنون معلوم شده که روسیه فاقد قدرتی است که تبلیغش می‌کرد و اوکراینی‌ها هم به این سادگی از میدان به در نمی شوند و هرچند از جهت تسلیحاتی بسیار ضعیف تر از روس ها هستند، ولی هم انسجام ناسیونالیستی دارند و هم از حمایت افکار عمومی برخوردارند. در این میان درسی که ما می توانیم بگیریم این است که مهمترین سرمایه در وهله اول انسجام ملی، و در وهله دوم، عدم انزوا و توانایی در همراه کردن افکار عمومی جهانی است.

به گزارش خبرگزاری رویترز، یکی از دلایلی که ماه گذشته ایران به مواضعی در اقلیم کردستان عراق حمله کرده بود، مخالفت با انتقال گاز کردستان به اروپا بوده است. در آن زمان سپاه پاسداران در بیانیه ای اعلام کرده بود که «مرکز راهبردی شرارت و توطئه اسرائیل» در اربیل را هدف قرار داده است. در واقع در این حمله موشکی، یک ویلای مجلل در وسط یک باغ بزرگ هداف قرار گرفته بود که متعلق به «باز رؤوف کریم»، مدیر شرکت نفتی «کار» در اقلیم کردستان است.

مقام‌های سپاه تأکید کرده بودند که هدف حمله منزل این بازرگان کُرد بوده که روابط نزدیکی با مقامات اسرائیلی دارد. مقام های سپاه از رووف کریم به عنوان یک مقامات اسرائیلی یاد کرده بودند که تحت عنوان بازرگان امریکایی در اربیل فعالیت می‌کنند اما در واقع کارمندان موساد است.

صنعت هتلداری در چند سال گذشته طعمه توفانها بود. برخی از این توفانها ریشه در آب و هوای سیاسی کشور (برجام، انهدام هواپیمای اوکراینی و غیره) داشت و برخی دیگر همچون پاندمی کرونا، طبیعی بودند. این توفانها باعث شدند که اثرات مخرب رکود اقتصادی بر این صنعت بیشتر محسوس باشد. در این ایام این صنعت از جمله بخش‌هایی بود که از سوی دولت حمایت حداقلی دریافت کرد و بجای ترمیم و توسعه، چند دهه به عقب برگشت. تصمیم شهردار تهران برای ایجاد هتلهای لاکچری در بوستانها و فضاهای سبز تهران در هفته ای که گذشت نیز نمونه دیگری از اولویت نداشتن حمایت از این صنعت بود. شهردار تهران باید با تدبیر و دوراندیشی نیازهای فعلی صنعت هتلداری را مدیریت کند ولی طرح فعلی شهرداری برای ساخت این هتلهای لاکچری جز زمین‌خواری حکومتی به بهانه ایجاد موقعیتهای درآمدزایی برای شهرداری نیست.

تحریم، فساد مالی و کرونا باعث شده که کمبود بودجه نه‌تنها دامان دولت، بلکه همه استانها و شهرداریها را بگیرد. در پایتخت، پروند‌ه‌های فساد آنقدر پیچیده (یا پیچانده؟) شده که نه قوه قضائیه و نه دولت دیگر سخن از فسادستیزی نمیزنند. در نتیجه بخش عظیمی از ارقام نجومی بلعیده شده به بیت‌المال بازنگشته و شهرداری تهران مقروض و مفلوک مانده است. پرونده ۲۰ قطعه زمین در دهه هشتاد، و پرونده املاک نجومی در دهه نود فقط دو نمونه از این پرونده‌های فساد هستند که به دلایلی که همه میدانیم در بایگانی قوه قضائیه فراموش شده‌اند. فساد سیستمی در درازمدت صدمه قابل‌توجهی به منابع نقدی و ملکی شهرداری زده، لیکن شهرداری تهران بجای لحظه‌ای تأمل و ملاحظه شرایط بحرانی شهر، آنگونه مدیریت و برنامه‌ریزی می‌کند گویی مازاد بودجه دارند! بجای اصلاح رویکردها، بازنگری در سیاستها، فرآیند معیوب پیمانکاری و اعطای قراردادهای نجومی ادامه دارد. بجای حمایت مالی از صنایع، اصناف و مشاغل آسیب‌پذیر، به پول‌پاشی و مجلل‌سازی شهر مشغولند.

جلال رشیدی کوچی عضو کمیسیون مشترک طرح حمایت از حقوق کاربران در فضای مجازی، با انتشار مطلبی در حساب کاربری خود در توئیتر نوشت: طبق نامه معاونت قوانین مجلس، رأی‌گیری امروز کمیسیون در خصوص طرح صیانت، از لحاظ قانونی دارای ایراد است و قابل پذیرش نیست. براساس نامه معاون قوانین مجلس، کمیسیون از وظایف قانونی خود فراتر رفته، و طرحی را که بر روی سامانه قوانین مجلس بارگذاری نشده بوده، مورد تصویب قرار داده است. در میان امضا کنندگان به طرح مردود کمیسیون، نام افرادی علی اصغر عنابستانی دیده می شود. واضح است افرادی که منتفعان اصلی فساد سیستمی در کشور هستند، از دسترسی مردم عادی به اطلاعات در هراستند و حاضرند هر هزینه‌های را برای خاموش کردن چراغ آگاهی و مطالبه‌گری بدهند.

پیشتر با خبر تصویب کلیات طرح جنجالی مجلس برای کنترل فضای مجازی، بسیاری از فعالان فضای مجازی فاتحه اینترنت آزاد کشور را خواندند و البته باید توجه داشت که خطر همچنان در کمین است و کاسبان فساد سیستمی، آرام نخواهند نشست. هرچند بسیاری از مجلسی ها بلافاصله به دفاع از تصویب تعجیلی این طرح پرداختند و ارتباط آن با کندی سرعت اینترنت در روزهای اخیر را منکر شدند، ولی بودند نمایندگانی هم که به عهد خود با مردم پایبند ماندند و برعلیه طرح سخن گفتند. این طرح که بی شباهت با اجرای طرح ممنوعیت استفاده از ماهواره نبود، بدون شک هم بر زندگی روزمره مردم اثر منفی می گذارد و عاملی دیگر بر دور زدن ها و سوءاستفاده‌ها خواهد شد و نهایتا، بازیگران مستقل حوزه فرهنگ و اقتصاد هستند که از چنین طرحی آسیب می بینند و البته قربانی اصلی اقتصاد رقابتی کشور است.