به اشتراک بگذارید
درحالی که براساس جدیدترین بررسی موسسه بین المللی آمار (Statistica) درحال حاضر 4.66 میلیارد نفر (حدود 60 درصد از جمعیت دنیا) بطور مستمر برای پیشبرد کسب و کار، آموزش، مراقبتهای پزشکی و روابط اجتماعی از اینترنت استفاده می‌کنند و بسیاری از کشورهای دنیا برای دسترسی به ابعاد گسترده‌تر اینترنت برای صرفه‌جویی در زمان و هزینه بویژه در تجارت الکترونیک و رسیدن هرچه سریع‌تر به توسعه درتلاش روزانه هستند، قانونگذاران ما اجرای طرحی را تصویب می‌کنند که به نام صیانت از کاربران فضای مجازی باعث مسدود کردن راه‌های ارتباطی از طریق اینترنت و رسانه‌های اجتماعی و ایجاد محدودیت‌های گسترده برای کاربران در استفاده از ظرفیت‌های فضای مجازی می شود. البته علاوه بر ضربه‌ای که طرح صیانت به کسب و کارها و آموزش می‌زند، دیوار بی اعتمادی میان مردم و حاکمیت را نیز بلندتر می کند.
بانک جهانی دریکی از نشریات خود با اشاره به نقش اینترنت در توسعه اقتصادی و در میان تعاریف دیگری که منافع شخصی و اجتماعی آن را بسیاری از مردم دنیا هر روز تجربه می‌کنند، از آن بعنوان وسیله‌ای برای سهولت انجام کسب و کار و ایجاد رابطه سریع و بدون واسطه میان خریدار و فروشنده نام برده که به تبع آن بسیاری ازحوزه های اقتصادی با تحمل هزینه کمتر و انتقال صرفه جویی به مشتریان خود قادر به رسیدن به رشدی سریع تر و گسترده‌تر باشند. از همین رو طی یک دهه گذشته استفاده از اینترنت بیش از هزاردرصد افزایش یافته که سهم عمده ای از آن متعلق به تجارت الکترونیک است، و براساس آمارهای موجود ، طی یک سال درایران تعداد کاربران اینترنت با افزایش 739 هزارنفری به بیش از 59 میلیون نفررسیده است.
هم زمان با رشد 130 تا 700 درصدی تقاضا برای خرید آنلاین، رشد تجارت الکترونیکی نیز درچهار سال گذشته حدود 7 درصد بوده و آمارها نشان میدهند که سهم اینستاگرام در ارائه و معرفی کالا و خدمات واحد های تجارت الکترونیک 83 درصد است. بر اساس گزارش مرکز توسعه تجارت الکترونیک در حال حاضر 78 درصد از واحدهای تجارت الکترونیک علاوه بر وبسایت از شبکه های اجتماعی نیز استفاده می کنند. همچنین، بررسی‌های نشان میدهد که با بودن 300 هزار کسب و کار کوچک و متوسط و مشاغل خانگی فعال در شبکه های اجتماعی و دستکم 600 هزار خرید و فروش روزانه در فضاهای آنلاین، دسترسی آزاد به فضای مجازی برای کسب و کارهای کوچک و متوسط و همچنین کاربران و مشتریان خریدهای اینترنتی برای حمایت از این کسب و کارها تا چه حد حائز اهمیت است.
به طور کلی اقتصاد کشورها رابطه تنگاتنگی با اینترنت دارد و برای کسب و کارها هر گامی که از آغاز تا پایان تولید، بازاریابی، مدیریت، حسابرسی و خرید و فروش برداشته می شود بدون وجود اینترنت بسیار دشوار و بعضا غیرممکن است. فرصت های توسعه تجارت، بازاریابی، دسترسی از راه دور، فروش تولیدات با کمترین هزینه ممکن و ده ها فرصت دیگر که تنها با دسترسی به اینترنت انجام می شود برای کسب و کارهای کوچک و متوسط به معنای نفس کشیدن و زنده ماندن است. این دسترسی، اما به باورسازمان همکاری و توسعه اقتصادی باید بدون محدودیت وفیلترینگ باشد و به کاربر اجازه استفاده از مزایای حضور در فضای مجازی را بدهد. از همین رو، یکی از موارد مخالفت کارشناسان با طرح صیانت از حقوق کاربران این است که این طرح نه تنها به نفع کسب و کارهای اینترنتی ایرانی نیست و حتی صدمات و خسارات فراوانی به این کسب و کارها وارد خواهد نمود، بلکه محدود و مسدود کردن سرویس دهندگان خارجی نیز به کسب و کارهای ایرانی کمک نمی کند زیرا باعث از میان رفتن رقابت و کیفیت و تنوع خدمات می شود.
به باور انجمن تجارت الکترونیک تهران، به رغم عنوان این طرح که بر حمایت از کسب و کارهای داخلی تاکید می کند، چالش های حاصل ازآن برای فعالان این حوزه به مراتب بیشتر ازحمایت هایش است و متاسفانه محدودیت های غیرواقع گرایانه برای استفاده از خدمات خارجی باعث ایجاد شکاف میان کاربران و ارائه دهندگان خدمات داخلی و از میان بردن رقابت می شود و افزون برآن وجود نهاد دولتی هم به عنوان واضع و هم مجری یک مزیت رقابتی غیرقابل اغماض درمقابل کسب و کارهای خصوصی است که فضای سالم رقابتی را ازمیان می برد.
برای صاحبان کسب و کار مهم‌تر از هر چیز، کاهش دخالتهای دولت، از میان بردن محدودیت‌های غیر ضروری، و تسهیل اعطای مجوز برای پیشبرد اهداف اقتصادی آنهاست، نه ایجاد محدودیت در دسترسی به سرویس دهندگان خارجی که با منطق دنیای دیجیتال سازگاری ندارد و یا به گفته ای محدود کردن استفاده از اینترنت برای جامعه هدف که تنها به معنی نگریستن به این نماد عصر دیجیتالی ازدریچه سیاسی و امنیتی است. و این دقیقا همان فکری است که این روزها دراذهان عمومی جای گرفته و همه از خود می پرسند که در لابلای دغدغه های معیشتی، بی کاری، بی برقی و بی آبی و زمانی که گوش شنوا در میان مسئولان کشوری برای شنیدن مشکلات مردم وجود ندارد، آیا شبکه های اجتماعی، این تنها وسیله دل سبک کردن نیز به روی آنها مسدود خواهد شد تا شاید صداها ی مردم را به گوش همدردانشان نرساند؟
