به اشتراک بگذاریدچندی پیش کریس لارسن، بنیانگذار و مدیر اجرایی ریپل لبز (Ripple Labs) در گفتگویی با مجله فورچون به این احتمال اشاره کرده که دفتر مرکزی شرکت خود را به خارج از آمریکا منتقل کند. لارسن علت این امر را ضوابط دست و پاگیر اقتصادی آمریکا عنوان کرده است. این در حالی است که فعالان اقتصادی در کشورهایی همچون سنگاپور می‌گویند شرایط مناسبتری در کشورشان برای توسعه صنعت ارزهای دیجیتال دارند.
در این شرایط متاسفانه مسئولان کشور ما از فرصت فوق‌العاده‌ای که ارزهای دیجیتال می‌تواند برای کشور ما فراهم کند، بی‌خبرند. سؤال اینجاست که آیا بخش خصوصی ایران قابلیت این را دارد که اقدامات لازم برای جذب شرکت‌های همچون ریپل لبز انجام دهد؟ علاوه بر عدم همکاری مسئولان کشور، انزوای اقتصادی و سیاسی ما و دور افتادن از بازارهای فن‌آوری بین‌المللی باعث شده که ما از قافله ارزهای دیجیتال عقب بمانیم.
باید یادآور شد که یکی از مهمترین عوامل در توسعه هر ارز دیجیتال قیمت برق و تجهیزات فناوری است و از این زوایه ما از برتری لازم برخورداریم. علاوه بر مساُئل سیاسی، اصلی ترین مشکلاتی که سد راه توسعه ارزهای دیجیتال می شود، مربوط به هزینه های عملیاتی، به خصوص قیمت برق است. لارسن در کنفرانس LA Blockchain Summit عنوان کرد که اگر مشکلات قانونی برطرف نشود، انگلیس و سنگاپور مقصدهای احتمالی بعدی این شرکت خواهد بود.
در این عرصه تاجران آمریکایی تنها نیستند. به گزارش خبرگزاری کوین تلگراف (Coin Telegraph) شمار زیادی از متخصصان پروژه‌های ارز دیجیتال کره جنوبی نیز به دلیل موانع نامناسب قانونی، طرح خروج از کشور خود را در نظر گرفته‌اند. در ده سال اخیر کره جنوبی به یکی از مهمترین بازارهای ارز دیجیتال دنیا تبدیل شده و در حال حاضر چند صرافی ارز دیجیتال کره جنوبی در لیست برترین صرافان ارز دیجیتال دنیا می باشند. نکته مهم این است که تولید ناخالص داخلی کره جنوبی از مرز 1.6 تریلیون دلار گذشته است و قابل ذکر است که سرانه تولید ناخالص داخلی این کشور به عنوان نهمین اقتصاد دنیا ثبت شده است. می توان گفت که این جهش رشد اقتصادی و تولیدی، نتیجه همکاری با غرب و مخصوصا ایالات متحده آمریکا طی 50 سال گذشته است. همین سناریو می تواند به راحتی برای کشور ما هم عملی شود، البته به شرط آنکه مسئولان ما از ایدئولوژی زدگی دست بردارند و با مذاکره و تعامل، موانع سیاسی موجود برای همکاری های اقتصادی را فراهم نمایند.
متاسفانه تاکنون استراتژیک ما برای مقابله با تحریم‌ها، نه رونق اقتصادی و نه جهش تولید ایجاد کرده است، و با شدت گرفتن روزانه این تحریم‌ها، اقتصادانان و فعالان تجاری کشور می بایست راه‌های مفیدتری برای افزایش رشد اقتصادی ارائه دهند. در اوایل سال جاری خبرگزاری ایسنا مقاله‌ای در همین رابطه منتشر کرده و به برگزاری رویدادهای متعدد مربوط به ارزهای دیجیتال داخلی کشور طی یک سال اخیر اشاره نموده بود. این پایگاه خبری نوشته است در جامعه ایران ارزهای دیجیتال «بسیار محبوب» هستند و شمار زیادی از ایرانی‌ها از بیت کوین برای خارج کردن پول از کشور استفاده می‌کنند. نکته مهم این است که افزایش فرار سرمایه در هر کشوری یکی از نشانه های کاهش اعتماد جامعه به اقتصاد ملی است و این موضوع در کشور ما روندی رو به فزونی دارد.
اگر طی یکی-دو سال آینده مسئولان ذیربط تلاشی برای جذب شرکت‌های مهم فینتک نکنند، ایران بیش از پیش در جهان فایننس منزوی خواهد شد. قطعا ظرفیت‌های زیادی برای پیشرفت صنعت ارز دیجیتال در ایران وجود دارد، اما متآسفانه بهبود وضعیت اقتصادی کشور بودن گشایش سیاسی و همکاری با غربی‌ها بعید به نظر می‌رسد. شایان ذکر است که بیشترین تعداد صرافان ارز دیجیتال دنیا (خارج از آمریکا) در انگلیس، هنگ کنگ و سنگاپور هستند ولی میزان استخراج ارزهای دیجیتال در ایران با توجه به ارزان بودن قیمت برق در سطح بالایی قرار دارد. در زمان نگارش این مقاله ارزش یک بین کوین حدود 12 هزار دلار بود و برخی تحلیلگران معتقدند در آینده ممکن است بیت کوین بتواند با کاهش ارزش طلا، جایگزین مناسبی برای این فلز زرد باشد. به تازگی گزارشی که توسط خبرگزاری بلومبرگ منتشر شده که نشان می دهد اگر رشد قیمت بیت کوین همچنین ادامه پیدا کند، تا 5 سال آینده، به صد هزار دلار خواهد رسید. از همین روست که می تواند گفت مانع اصلی در تحول صنعت ارز دیجیتال ایران، خط مشی سیاسی کشور بوده که انشاالله با مشاوره‌های سازنده اهل فن آوری و تجارت، روش های بهتری در آینده اتخاذ شود.
